Αυτό το ιστολόγιο δημιουργήθηκε προς τιμήν του χωριού μας, του Βλασίου. Το Βλάσι αποτελείται από ένα συνονθύλευμα σπιτιών εγκλωβισμένο σε μια πράσινη όαση, ζωντανή απόδειξη ότι η φύση έχει μείνει αναλλοίωτη σε κάποια μέρη του πλανήτη μας. Το χωριό μας στοιβάζεται στους πρόποδες του βουνού που φέρει το όνομα Καράβα. Το πανέμορφο τοπίο μας προσφέρει γαλήνη και τη δυνατότητα να ξαναέρθουμε σε επαφή με τη φύση. Αφιερώνουμε λοιπόν το ιστολόγιο αυτό στο Βλάσι και προσπαθούμε να το φέρουμε 'κοντά' σε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να το επισκέπτονται συχνά. Τέλος, επιθυμούμε να διατηρήσουμε το ιστολόγιο μακριά από πολιτικές, θρησκευτικές και άλλες αντιπαραθέσεις οι οποίες δε συνάδουν με το πνεύμα του.

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Αναφορά σε βιβλίο

   Από το βιβλίο "η Αργιθέα" του διδασκάλου Βασιλείου Ε. Κωτσιώρη παρουσιάζεται μια σύντομη αναφορά στο Βλάσι. Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1972. Στο βιβλίο αυτό αναφέρεται ότι το χωριό μας βρίσκεται στη πλαγιά της Καράβας και σε υψόμετρο 1060 μέτρων που αναγνωρίσθηκε σε κοινότητα (Β.Δ. 29-8-1912 Φ.Ε.Κ. Α 261). Έχει έκταση 17 τετραγωνικών χιλιομέτρων εκ των οποίων 10,9 αποτελούν βοσκοτόπους, 3 αποτελούν δάση και 2,1 καλλιεργήσημη γη.
   Το βουνό Καράβα ονομάσθηκε έτσι γιατί αν το κοιτάξεις από μακριά έχει το σχήμα του καραβιού. Οι θρύλοι λένε πως στην κορυφή στάθηκε το Καράβι του Νώε. Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία λόγω των περίφημων θερινών λιβαδιών του χωριού. Από το χωριό αυτό κατάγεται η μεγάλη οικογένεια των Αλλαμαναίων που τόσες υπηρεσίες προσέφερε γενικότερα, αλλά και ειδικά στην Αργιθέα.
   Στην εκκλησία του χωριού αυτού φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού ένα Άγιο Ποτήριο (δωδεκάορτον) μέγιστης αξίας σκαλιστό με εικονίδια και διακοσμημένο με πετράδια. Το άγιο αυτό ποτήριο το αγόρασαν ταξιδεμένοι Βλασιώτες που ξενητεύονταν τότε στη Βλαχιά (Ρουμανία). Όταν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης το 1823 πρόβαλε αντίσταση στο Σκόνδρα Πασά και δεν κατόρθωσε να τον αναχαιτίσει, οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό και το θρυλικό αυτό Άγιο Ποτήριο το πήρε ως λάφυρο ένας Τούρκος αξιωματικός από την Κωνσταντινούπολη
   Λέγεται ότι του Τούρκου αυτού του πέθαιναν τα παιδιά συνέχεια και ότι η γυναίκα του συνεχώς ονειρευόταν ότι αν δεν επιστρέψουν πίσω το Άγιο αυτό ποτήριο, παιδί δεν θα χαρούν.
   Τρομοκρατημένος τότε ο Τούρκος από τα όνειρα αυτά αποφάσισε να επιστρέψει το Ποτήριο και στη πρώτη ευκαιρία που βρήκε ξενητεμένους Βλασιώτες που περνούσαν από την Κωνσταντινούπολη τους το έδωσε και έτσι το Άγιο Ποτήριο ξαναγύρισε στο Βλάσι και στολίζει την εκκλησία του ως σήμερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου